Aslanın biri uyuyormuş. Bir fare gelip vücudunun üzerinde dolaşmaya başlamış. Aslan uyanmış, fareyi yakalamış. Ama fare başlamış yalvarmaya:
_ Bırak beni. Gün olur, benim de sana bir iyiliğim dokunur, demiş.
Aslan gülmüş bu söze. Gene de bırakmış fareyi.
Aradan zaman geçmiş. Bir gün aslan, avcıların kurduğu tuzağa düşmüş. Gelmişler, onu bir ağaca sımsıkı bağlamışlar.
Fare, aslanın inlemelerini duymuş, koşarak gelmiş. İpleri kemirip aslanı kurtarmış. Bunun üzerine de:
_ Vaktiyle sen bana gülmüştün. Benden bir hayır beklemiyordun. Ama gördün ya, fareler de iyilik bilir. Onların da bir yardımı dokunabilir, demiş.